VREUGDE EN VERDRIET IN ONZE PAROCHIE
*** Op 17 februari was de uitvaart van Piet van der Geest, hij woonde in het Nobelhof en werd 82 jaar oud. Piet heeft enkele maanden moeten wachten op het moment dat hij geopereerd kon worden. Daarna, hoopte hij nog wat goede jaren te kunnen hebben, samen met Bep, kinderen en kleinkinderen. Het mocht niet zo zijn, want steeds zorgden nieuwe infecties in het operatiegebied dat Piet niet kon herstellen, steeds zieker werd. Tot zijn lichaam de kracht niet meer kon opbrengen tot genezing en hij zijn leven overgaf in Gods hand. Piet is altijd een technisch bevlogen mens geweest die zijn bewondering voor wat mensen fabriceerden niet onder stoelen of banken stak. Hij werkte ook graag met techniek en hield -tot bijna op het laatst- allerlei ontwikkelingen ook bij. Hij was geen mens van ver weg gaan of veel willen. Hij was al tevreden met een dagje weg, een wandelingetje naar de waterval aan het Robend; de Loswal waar gezeild werd. Piet genoot er van. Bijna drie maanden verbleef Piet in het ziekenhuis met tussenpozen soms een paar iets betere dagen, maar nooit zó dat de familie dacht: nú gaat het goed, hij komt er door. De onzekerheid en spanning daardoor was groot en het moment dat Piet stierf, zal naast het grote verdriet, ook een stukje rust brengen. Zij hebben hem na de uitvaart in onze kerk, met het gezin naar het crematorium gebracht voor het laatste afscheid. We wensen Bep, de kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte toe in de komende tijd en vertrouwen er op dat Piet’s goedheid is opgenomen bij God, waar licht en leven is, ondanks dood.
***Op 24 februari overleed Henk Meijer, Hij werd 97 jaar oud en woonde voorheen aan de Kudelstaartseweg. De laatste jaren woonde hij in het Zorgcentrum Aelsmeer. Henk kwam uit een gezin van zes kinderen. Drie daarvan bleven bij elkaar tot op hoge leeftijd. Zus Corrie verzorgde Henk en Frans. Toen die zorg na haar 90e te veel werd, broer Frans overleden was, gingen Henk en zijn zus naar het Zorgcentrum. Henk werkte in zijn leven bij verschillende kwekerijen, het tuinieren zat in zijn hart. Achter de tuin had hij zijn groentetuin waaruit menig verse groente op tafel kwam. Het wonen in het Zorgcentrum Aelsmeer weerhield hem er niet van te tuinieren: rond het Zorgcentrum was genoeg groen en waren diverse perkjes om actief te kunnen blijven. Zelfs het bestrate plein voor het Zorgcentrum wiedde hij met regelmaat. Er werd een kweekkasje neergezet in de tuin en hij kweekte er vele afrikaantjes. De zaadjes voor dit jaar stonden al klaar. Henk werd vaak belemmerd door de jarenlange buikpijn die niet kon worden verholpen. Dagjes uit moest hij daardoor vaak afzeggen. Kort voor zijn overlijden werd hij naar het ziekenhuis gebracht, maar verwachte weer naar huis te kunnen. Het werd anders, Henk ging achteruit en legde zijn leven in Gods hand. We vertrouwen erop dat hij in de wijngaard van de Heer is opgenomen, waar hij weer een is met de andere gezinsleden die hem voorgingen, We wensen zijn zus Marie sterkte bij het verlies van haar laatste broer. Na de uitvaart werd Henk begraven op ons kerkhof.
*** Op 26 februari overleed Ina Ostendorf, zij werd 67 jaar en woonde aan de Mozartlaan. Ina woonde daar met haar broer Henk en die schrok erg toen hij haar hoorde vallen na een hartstilstand. Ina werd gereanimeerd en naar het ziekenhuis gebracht. Daar werden meerdere pogingen gedaan dat ze weer zelf zou gaan ademen, maar helaas dat is niet gelukt en Ina heeft haar leven over gegeven in de handen van onze Heer. Jarenlang heeft Ina gewerkt bij Vroom en Dreesman, maar toen daar veranderingen kwamen die voor haar werk consequenties betekenden waarin zij zich niet gelukkig voelde, is ze daar weggegaan. In Kudelstaart, waar ze samen met haar ouders en broer Henk was komen wonen vond ze een nieuwe baan. Ze assisteerde in het huishouden en het gezin en vond daar veel plezier in. Maar naast het werk hield Ina ook van ontspanning. Vaak wandelde ze naar haar werk en dat werd ook een hobby. De wandelvereniging had goede leden aan Ina en Henk, die naast het wandelen, ook het clubblad verzorgden. Dat zij geliefd was bij de leden, bleek wel uit de warme belangstelling en steun die Henk kreeg van zijn medeleden. Omdat er weinig familieleden zijn, is deze nabijheid ook in de toekomst van belang. Ina werd na de uitvaart in onze kerk begraven op het parochiekerkhof. Ina mag zich geborgen weten bij God, die ons kent al voor dat wij worden geweven in de schoot van onze moeder, zoals de psalm zegt die wij tijdens de uitvaart hebben gelezen.We wensen Henk veel kracht toe bij dit zware verlies van zijn zus Ina.