BESTE PAROCHIANEN

Voor het eerst mogen wij de weg van de veertigdagentijd samenlopen. Misschien hebben sommige van u daar een dubbel gevoel bij. Vaak wordt mij gevraagd: ”Pastoor, vast u ook in de vastentijd? Doet u de vasten echt?”. En dan weet ik dat u gedachten gaan naar het verleden, toen het vasten een “moeten” was, en de boetedoening heel uiterlijk en soms te streng. Dat is niet de vastentijd waar ik aan gewend ben. Ik vast wel, maar het geloof heb ik op latere leeftijd ontdekt. Ik ken dus geen vasten van het “moet”, maar wel een diepe en heel volwassen oproep naar een innerlijke bekering: “Bekeer u en geloof in het Evangelie”. Dat hebben wij op Aswoensdag gehoord, waarin de bekering en het geloof in het Evangelie onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zich bekeren betekent: de smaak van de Blijde Boodschap van het Evangelie te herontdekken en in mijn leven –a.h.w.in mijn gehemelte – de smaak boven alle andere smaken te laten heersen. Hoe kan ik de fijne smaak van een mooie Bijbelse tekst of van het gebed voor de Tabernakel proeven, als mijn mond vol is met zoete tv-programma’s, super calorische gesprekken met mijn social media, extra vette overwerk uren. De oproep tot bekering helpt ons om terug naar het essentiële te keren. De Israëlieten hadden tijdens hun 40 jaren in de woestijn geen comfort maar wel een intense nabijheid met hun God mogen ervaren. Geen volle koelkast, maar wel de manna, het mysterieuze voedsel uit de hemel dat alle mogelijke smaken in zich had (vgl. het Bijbelse boek van Wijsheid, hfd. 16 vers 20). Dat wens ik voor mijn 40 dagen tijd: vasten aan het niet voedzame wereldse voedsel om de ware smaak van de manna te herontdekken, het voedsel van God dat uit de hemel komt. En omdat onze ziel toch met het lichaam verbonden is, om ruimte voor God te maken moet ik ook toch met het “materiele” voedsel opletten… “Geef ons heden ons dagelijks brood”! Dat bidden wij elke dag – misschien meer dan een keer per dag – met de woorden van het Onze Vader. Ik hoop dat wij een vruchtbare veertigdagentijd gaan beleven en dat wij met elkaar in de Paasnacht van de slavernij van Egypte en van onze dood naar het beloofde land van de verrijzenis over mogen gaan!  Vrede en alle goeds,

Pastoor Marco                          2